Nie ma ludzi podobnych do mnie. Jestem jedyny w swoim ...

 [...] istotą koszmarów jest nasza bezwolność.

 Gdy tak myślę, to tak rozpaczliwie tęsknię za Tobą, że chce mi się płakać. I nie jestem pewien, czy z tego smutku, że tak tęsknię, czy z tej radości, że mogę tęsknić.

 Nie możemy zmienić kraju. Więc zmieńmy temat.

 Nie chcę zabijać czasu. Chcę chwytać go mocno i odciskać swój ślad na świecie.

 (...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 Także miłość potrzebuje czasu, by dobrze ją trawić.

 Nie pozwól nikomu decydować o twoim
życiu, bo wtedy zostaniesz kimś, kim nie
powinnaś być. Będziesz nikim. Będziesz
człowiekiem na zawsze skłóconym z życiem.

 Podobno zmęczenie zabija...

 Pożyję tu jeszcze trochę
i zobaczę, co się stanie, pomyślała.
Umrzeć zawsze mogę później. Prawdopodobnie.

 Nie ma większej przykrości, jak zostać powieszonym niepostrzeżenie.