Czytaniem odganiacie matkę wszystkich grzechów - próżnowanie.

 Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Czy jest ktoś, kto się nie kurczy, kiedy wspomina własną przeszłość?

 To koniec miłości, myślała. Być z kimś i czuć taką samotność, jakby obok nie było nikogo.

 Upadnij siedem razy, wstań osiem!

 Skoro Bóg nie zadowolił wszystkich, jak ja mam to osiągnąć?

 Gdyby mnie częściej pan widywał,
To wszystko widziałby pan jaśniej,
I może wreszcie by pan spostrzegł,
Że z nikim innym - z panem właśnie.

 Nic do niego nie czuła, więc nie mógł jej zranić.

 Pomyśl jutro o tym, o czym możesz pomyśleć jutro.

 Każdy człowiek zna prawo swojej ziemi i swojej woli, ale nie zna prawa Bożego, bo się nie zastanawia, ani też nie myśli, ile nieskończoności w każdym z nas.

 Cicho, cicho, dzieci. To nie demony, nie diabły...
Gorzej. To ludzie.