Jak możesz nie wiedzieć gdzie jest serce? Tyle ich przecież ...

 Umrzeć znaczyło nie móc wrócić.

 Ileż radości może człowiekowi sprawić prymitywna prostota.

 Życie to ciąg małych, kameralnych dramatów.

 Kiedy człowiek obdarzony wyobraźnią wpada
w tarapaty psychiczne, linia podziału między tym, co rzeczywiste, a tym, co wyimaginowane, bywa niekiedy, trudno dostrzegalna.

 Można pojechać daleko, lecz nie ucieknie się od samego siebie. Tak jak od cienia.

 Wielkie słowa nawet myszy jeszcze nie zabiły.

 Jeśli się kogoś naprawdę kocha, to nie można pozwolić, by wydarzenia z przeszłości determinowały przyszłość.

 Od czekania dusza rdzewieje.

 Tak to już bywa, że kiedy człowiek ucieka przed swoim strachem, może się przekonać,
że zdąża jedynie skrótem na jego spotkanie.

 Chwila nieuwagi, a ludzie, których znasz, zmieniają się nie do poznania.