Jak możesz nie wiedzieć gdzie jest serce? Tyle ich przecież ...

 Nie potrafiłam zaufać żadnemu szczęściu, którego nie wypracowałam sobie własnymi rękoma.

 Należy wymagać tego co można otrzymać.

 Nie rozumieją wolności polegającej na
tym, że czuje się na skórze dotyk wszechświata.

 Naturalność jest także pozą, i to jedną z tych, jakie znam, jedną najbardziej irytującą.

 A jednak potrzeba mi twoich słów i trzeba twojej pamięci. Pamiętaj o mnie, dobrze? Może będę się mniej bała, może będę usypiała spokojniej...

 Mów szczerze. To mój ulubiony rodzaj rozmowy.

 Kruk na skrzydłach z rubinu niesiony, między światami brzmi umarłych muzyka, siły jeszcze nie poznał i nie zna też ceny. Moc
głowę unosi i krąg się zamyka.

 Będzie mi brakowało tego, że ciebie kocham.
Będzie mi brakowało samotnych oczekiwań na twoje przyjście. Będzie mi brakowało radości naszych spotkać i bólu naszych rozstań. A
po pewnym czasie będzie mi brakowało
tego, że już nie brakuje mi ciebie.

 Pomyślałem, jak wielu ludzi ma w głowach jakąś historię, którą tylko nieliczni znają.

 Jestem chora na wieczny niedosyt miłości. Nie chcę pokarmu, chcę zjadać miłość.