Samotność to dziwna rzecz. Zakrada się cicho
i niepostrzeżenie. Siada obok ciebie w ciemności. Głaszcze cię po włosach, kiedy śpisz. Owija się wokół twojego ciała i zaciska się tak mocno, że brakuje ci tchu, że zamiera twój puls, choć krew płynie coraz szybciej.
Tylko dlatego, że coś nie wyszło, nie można zakładać, że na świecie nie ma innych ludzi do kochania. Miłość jest zbyt ważna, by iść bez niej przez życie.
Artysta to świadomość, która stara się zaistnieć.
Że nie da się z siebie wyrwać przeszłości, bo to ona kształtuje to, co dzieje się potem.
Po to słyszy się głos w głowie, by móc czasami milczeć.
Nigdy nie martw się o przeszłość.
Nie oceniaj dnia po tym, jakie zebrałeś żniwo. Sądź po ziarnach, które siejesz.
Łudzi się jeszcze, że ludzie są sobie wierni, a miłosne przysięgi wieczne.
Nie chcę się już z Tobą widywać, bo umieram przy każdym naszym pożegnaniu.
Zbyt wiele tłumaczysz, a to znaczy, że kłamiesz.
[...] na zalanej słońcem łące, daleko od utartych ścieżek codziennego życia.
