(...) ale prawdziwa miłość przetrwa każdą rozłąkę.
Na tym polega tragizm miłości, że człowiek nie może kochać niczego bardziej niż tego, za czym tęskni.
Nie jest przyjemnie zrobić z siebie głupca z powodu swoich uczuć.
Nie nosisz przy sobie broni, leszczu? A powinieneś. Świat jest pełen niebezpieczeństw.
Im cięższe staje się serce, tym
silniejszy musi być człowiek, by je udźwignąć.
To może paradoksalnie brzmi, ale są dramaty, które kończą się happy endem.
Jeżeli spodziewasz
się po ludziach najgorszego,
dostaniesz od nich to, co najgorsze.
Bo tak naprawdę wszystko, co można zrobić, to kochać drugiego człowieka.
Po to jest niebo. Żeby rozumieć sens życia na ziemi.
Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.
