Jesteś moją miłością, serce moje. Złamane serce, co prawda...

 Pomyślałam, że moje życie jest zbudowane na ruchomych piaskach. Zmienia się z dnia na dzień.

 Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg
do stada, ten ma w sobie coś z barana.

 Czas ucieka, wieczność czeka.

 Może tak przywykliśmy do kieratu, że ta odrobina wolności wytrąca nas z równowagi?

 Ale na tym zasranym świecie
wszystko, co dobre, jest albo na receptę, albo wyprzedane, albo
osiąga taką cenę, że trzeba zapłacić duszą, żeby poczuć smak.

 Tak to już jest z odległością: albo
sprawia, że oddalasz się od kogoś, albo uświadamia ci, jak bardzo go potrzebujesz.

 Osoby, do których najtrudniej się zbliżyć, okazują się najbardziej warte tego, żeby je poznać.

 Czasem ktoś, kto zechce wysłuchać
drugiej osoby, ma większą moc, niż czary.

 Tu nie chodzi o to, jakie masz
zamiary, tylko o to, jak postępujesz.

 Nie miałem pojęcia, że ból może
mieć tyle odmian, tyle smaków, że
może wyżerać, palić, pulsować i kłuć.