Czerwień krwi jest barwą wieczności.

 Jeśli dziś myślicie, że jestem trudna w kontaktach, cieszcie się, że nie znaliście mnie, kiedy byłam nastolatką.

 Jesteśmy jak otwarcie i zamknięcie cudzysłowu, jak cudze słowa dożywotnio
na siebie skazane. Więźniowie życia, którego żadne z nas nie wybrało.

 - Tęskniłem za tobą. – Jego ręce objęły mnie w pasie i przyciągnęły bliżej.
- Nie widziałeś mnie dwadzieścia cztery godziny. – Uśmiechnęłam się.
- Trzydzieści godzin. Dokładnie policzyłem. – Poczułam jego usta na szyi. Przymknęłam oczy i zaczęłam szybciej oddychać.
- Amelio, podnieca mnie sam twój oddech. Lubię go słuchać, wtedy wiem, że żyję.
- Kocham cię – powiedziałam. Odsunęłam się i spojrzałam mu w oczy. Był cudowny. Mój. Tylko mój.
- Wiem.

 Los jest okrutny, a ludzie żałośni.

 Czuję się jak powietrze. Jestem, ale mnie nie ma.

 Człowiek rzucony w przepaść spada albo lata.

 Człowiek walczy, by
przetrwać, a nie po to, by się poddać.

 Ile żyje dżdżownica złapana
przez wędkarza? Dwa dni z hakiem.

 Wydaje się nam, że czas nas odmienia, jednak wszystko zostaje po staremu

 Nie poznałabyś logicznego wyciągania wniosków, nawet gdyby cię ugryzło w tyłek.