Ten, kto powstał z powietrza, nie powinien oskarżać wiatru.

 Życie rzadko kiedy bywa takie, o jakim marzymy.

 Ludzie są jak liście, którymi wiatr ciska;
gdy rzuci je na trawnik, leżą na trawniku,
a gdy rzuci w błoto - leżą w błocie.

 Trudno. Umrę trzeźwy.

 Teraz ja jestem tu nienormalny. Normalność jest bowiem pojęciem, które wyznacza większość, określają ją standardy większości, a nie standardy pojedynczego człowieka.

 Kiedy już o czymś wiesz,
nie sposób pozbyć się tej wiedzy.

 Czasem sama się w sobie nie mieszczę.

 (…) niezwykłość wydarzenia nie świadczy o tym, że nie może ono zaistnieć.

 Nie da się już tak zwyczajnie uchlać codziennością.

 Człowiek powinien dążyć do maksymalizowania przyjemności i minimalizowania przykrości.

 Żyjemy w nieszczęściu, trzeźwość jest dla nas cierpieniem.