Czasem trzeba się odważyć ruszy w nieznane.

 Ene due rabe,
Zjadł głębianin żabę,
Żaba w brzuchu skacze,
A głębiani płacze.

 Ze słowami jest jednak taki kłopot, że gdy się je już raz wypowie, nie sposób ich żadną siłą cofnąć.

 Człowiek, który poddaje się losowi, staje się ludzkim wrakiem.

 I zniknął. O tym, że w ogóle tutaj był świadczyły zaparowane od naszych oddechów szyby.

 Odrobina lekceważącego dystansu jest konieczna, żeby zachować poczucie własnej wartości. Nie chodzi jednak o lekceważenie ludzi, lecz tego, co inni ludzie o nas myslą.

 Zamknę oczy i się poddam. Cudownie jest się poddać.

 Wspomnienia wywołują ból,
najdotkliwszy zaś sprawiają najlepsze z nich.

 Miłości nie sprzedaje się na miarę.

 Bardziej nam zależy, żeby nie wyjść na tchórzy niż żeby wybrać dobrze.

 Nie kłamie tylko ten, co nic nie mówi.