Czasem trzeba się odważyć ruszy w nieznane.

 Pomieszczenie było takie duże, a ja byłam taka mała.

 Pomyślałam, że moje życie jest zbudowane na ruchomych piaskach. Zmienia się z dnia na dzień.

 Póki życia, póty nadziei.

 Nieważne, jak wysoko będziesz latał. Na końcu, w nocy, jak tylko zgaśnie gościnne światło, wrócisz do siebie samego – cichego, samotnego, pustego.

 I byłoby to wszystko śmieszne, gdyby nie było takie smutne.

 Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.

 - Młodzi są odporni. - Ale zostają blizny.
- Czasem to one czynią nas tym, kim jesteśmy.

 [...] bo w ciszy człowiek słyszy własne myśli jeszcze głośniej.

 Ciemność potrzebuje światła, a światło ciemności. To jedyna droga.

 Przyjaciel to ktoś, kto wchodzi, kiedy cały świat wyszedł.