Twój dom jest w sercu. Jest tam, gdzie ty jesteś.

 Nie pamiętam gdzie, ale czytałem, że
w gruncie rzeczy nigdy nie byliśmy tacy, jakich siebie pamiętamy, że wspominamy tylko to, co nigdy się nie wydarzyło.

 A tamta chwila była tylko jedna.

 W życiu trzeba wiedzieć, jak dalej iść, kiedy nie można iść dalej. To jest prawdziwa sztuka.

 (...) miasta są jak ludzie: emanują swoimi pragnieniami.

 Przez nędzę ludzie nie tylko umierają, ale co gorsza, – czynią się złodziejami, fałszerzami, mordercami; nędza demoralizuje – to znaczy prowadzi do niemoralności, do upadku wszelkiej cnoty.

 Książki były znacznie bezpieczniejszym
towarzyszem od ludzi.

 (...) kosmos bezsenności jest wielowarstwowy i literacki.

 Ludzie tak naprawdę mogą mieszkać tylko
w innych ludziach, wie, że depresja to nic innego, jak bezdomność, na depresję cierpią ludzie, którzy nie mają w kim mieszkać.

 ... miłosne cierpienia mają więcej wspólnego z urażoną dumą niż z poczuciem straty...

 Ano cóż, paskudny otacza nas świat -
mruknął wreszcie. - Ale to nie powód, byśmy
wszyscy paskudnieli. Dobra nam trzeba.