Chaos był zawsze naturalnym stanem wszechświata.

 To niedoskonałości czynią miłość doskonałą.

 Nie ma takiego gniewu, który by trwał wiecznie.

 Pisarz powinien obserwować, obserwować i obserwować, a ocenę odłożyć na jak najpóźniej.

 Nie można stworzyć miłości z niczego.

 Kto nie za wiele mniema o sobie, jest kimś więcej, niż przypuszcza.

 Jej łzy zalewają mu mózg, zatapiają każdą myśl, zanim dopłynie do końca.

 Jej córka musiała być szczęśliwsza od córek innych ludzi.

 Bo zło zewnętrzne jest uwolnionym złem wewnętrznym.

 Jeżeli śmierć bliskich czegoś nas uczy, to przede wszystkim tego, że na świecie nie liczy się nic poza miłością.

 Normalność jest czasami nudna.