Dziwne to położenie, takie całkowite osamotnienie pośród tłumów.

 Czasu nie cofnę, ani nie przyśpieszę...

 Ciągle taki sam ruch, ta sama kapitalistyczna gwałtowność, ten sam wolny handel, ta sama chorobliwa mania robienia pieniędzy. Cały szereg złudzeń, które prowadzą tylko do smutnego końca.

 Pokój to coś, co mamy w czasie, kiedy dojrzewa kolejna wojna.

 Ludzie, zaślepieni ambicją, zbyt często nie dostrzegają dobrych stron złych rzeczy.

 W ludzkich usiłowania jest tyle wdzięku i zarazem absurdalności.

 Kradzione szczęście mści się prędzej czy później,zostawiając tylko posmak goryczy.

 Atrament ścieka mi z kącików ust. / Nie ma szczęśliwszych ode mnie./ Objadłem się właśnie poezji.

 [...] odchodzimy z tego świata, kiedy brak nam już łez.

 Często kocha się "z przerwami". To znaczy czasem jest tak, że aż brzuch boli i oczy pieką, a czasem jest tak, "że można wytrzymać" i w ogóle myśli się mocno o czym innym.

 Bo dom to nie są tylko ściany i dach - to przede wszystkim ludzie i uczucia, jakie ich ze sobą wiążą.