Dźwięki są jak pajęczyna, oblane światłem gwiazd i utkane ze ...

 Dobra wola nie zawsze z obowiązkiem chodzi w parze.

 Są dwa uczucia, których natura ludzka nie znosi: wdzięczność i wspólne poczucie winy.

 Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.

 Smutek to ściana między dwoma ogrodami.

 Nie wiem czy u mnie
bardziej złamane jest serce, czy umysł.

 Jesteśmy niewolnikami miłości i to, kto zostanie nam przydzielony do kochania, to loteria.

 W pewnych sytuacjach liczy się szczerość. Nie ma rozstań z godnością, niemal zawsze ktoś jest skrzywdzony, zraniony i kopnięty w dupę, czego skutki ciągną się za nim czasami do końca życia.

 Jaki sens miałoby stwarzanie mnie, gdybym istniała jedynie we własnej osobie?

 Mądrość rodzi się z przetworzenia najlżejszego choćby odruchu emocji.

 Zmartwienie pożera serce. Zabija.