(...) nie żal mi życia. Nie chciało abym była szczęśliwa.

 Chyba wszyscy przed czymś uciekamy.
Tylko że wciąż próbuję zrozumieć, co to jest.

 Człowiek potrzebuje miejsca, do
którego mógłby należeć. Mniej lub bardziej.

 Blizny są dowodem na to, że potrafimy przetrwać.

 Życie jest tak piękne, że śmierć się
w nim zakochała zazdrosną, zaborczą
miłością, która zgarnia wszystko, co się da.

 - Wie Pan, okropnie smutne te Pana obrazy. - A życie jest wesolutkie, co?

 Za blisko, żeby od siebie uciec, i za daleko, żeby się objąć...

 Nadzieja nic nie kosztuje.

 Burzę i odbudowuję świat ze swojego snu,a rano próbuję sobie przypomnieć,jak odbudować siebie.

 Czasami ludzie się nie odzywają dlatego, że nie mają nic sobie do powiedzenia, a czasem dlatego, że mają aż nazbyt wiele.

 Nadzieja czyni nas niewolnikiem, rozpacz – wolnym człowiekiem.