Życie przeważnie jest smutne. A zaraz potem się umiera.

 Odwieczne pragnienie by zjeść całe niebo i wypić gwiazdy...

 Czymże jest upadek, jeśli nie poszukiwaniem jakiejś prawdy i pewnością, że się ją znalazło?

 Naprawienie złych rzeczy w życiu wymaga zwykle czasu,
ale ostatecznie się to udaje.

 Miłość i logika są jak słońce i księżyc. Kiedy jedno wschodzi drugie zachodzi.

 Byłam zdrowa. I to było moim największym przekleństwem.

 Nieszczęście lubi, gdy mu nadskakiwać (...). Ja wolę pluć mu w twarz.

 Własnego życia nie da się opowiedzieć, można je tylko obnażyć.

 Stałam się samotną wyspą. Spustoszoną wojną ziemią, na której nic nie rośnie i gdzie horyzont jest nagi. Tak to ja.

 Samotność we dwoje bywa trudniejsza, niż przebudzenie w pustym łóżku.

 Była w tym okrutna ironia, że aby ocalić ludzi, trzeba zniszczyć kościół.