Życie przeważnie jest smutne. A zaraz potem się umiera.

 Przyjaciel to ktoś, kto cię kocha, pomimo twojego szczęścia, ktoś, kto się cieszy, jak jesteś radosny, ktoś, kto podejmuje bez zastanowienia walkę w twojej obronie.

 Nasze prawdziwe osobowości
są głęboko ukryte w tych fałszywych.

 Kto zapłaci nam za czas, który spędzamy tu ze sobą (bez siebie)?

 Oto logika pięciolatki: skoro ja czegoś
nie widzę, to coś nie może widzieć mnie. Niewątpliwie dzięki podobnym założeniom wielu nieszczęśników skończyło z odciętymi głowami.

 Uzdrawia nas posiadanie celu, a cel daje nam nadzieję na przyszłość.

 Czasami trzeba się cofnąć,
żeby móc ruszyć naprzód.
Żeby móc ruszyć dokądkolwiek.

 Wygląda na to, że tylko cierpiąc, potrafimy zobaczyć, co jest naprawdę ważne.

 Człowiek dowiaduje się prawdy z ust dzieci i szaleńców.

 Ludzie boją się dotyku, bo dotyk przeznaczony jest dla najbliższych, bo nie wypada, bo dotyk ma podtekst erotyczny, bo dotyk ukaże słabość, odsłoni prawdziwe uczucia. Bez ustanku dotykamy tylko klawiatury, klawiatury telefonów...

 Problem nierozwiązany trzeba podzielić na mniejsze kawałki i rozpracować po fragmencie.