Czasami potrzebujemy złych dni, żeby spojrzeć z właściwej perspektywy na ...

 Im bardziej się człowiek starzeje, tym większym smakiem musi się wykazać, żeby docenić życie.

 Zaufanie to kwestia czasu.

 Chcę nauczyć się odróżniać to, co rzeczywiste, od tego, co zmyślone, i ofiarować ci to jako prawdę.

 Światło zawsze jest silniejsze, kiedy musi borykać się z ciemnością. Siłę ocenia się nie po tym, jak świeci w świetle, ale jak rozświetla ciemność.

 Kochanie to odwaga. Prawdziwa odwaga. To jest tajemnica miłości, prawdziwej miłości, która zna swoją moc. To jest odwaga mierzenia się z nieistotną przyszłością, nieznana, nieprzewidywalna. To jest odwaga mierzenia się samemu ze sobą, ze swoją samotnością.

 Kiedy człowiek dorasta traci też
przyjaciół- jeśli ma szczęście to tylko
tych niewłaściwych, którzy może nie są tak
dobrzy, jak się o nich kiedyś myślało. Jeśli
masz szczęście, to uda się utrzymać tych,
którzy są prawdziwymi przyjaciółmi, tych,
którzy zawsze przy tobie trwali... Nawet
jeśli tobie się wydawało, że nie trwają.
Bo tacy przyjaciele są cenniejsi od
wszelkich diademów świata.

 Od dziecka wiedziałem, że życie nas okalecza. Każdego z nas. Nie da się tego uniknąć. Ale powoli zaczynam się przekonywać, że możemy zostać uzdrowieni. Że nawzajem się uzdrawiamy.

 Tradycje są świetne, pod warunkiem że są nasze, nie obce.

 Łatwo jest się zakochać.
Najtrudniejsze jest to, co przychodzi później.

 Samotność jest jak ogród w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.