Miłość i pogarda wzajemnie się wykluczają.

 Jesteśmy jak otwarcie i zamknięcie cudzysłowu, jak cudze słowa dożywotnio
na siebie skazane. Więźniowie życia, którego żadne z nas nie wybrało.

 Trzeba być wrażliwym [...] inaczej nie ma się żadnej wartości jako człowiek.

 Doprawdy zdumiewające, ile rzeczy może spieprzyć człowiek w ciągu jednego życia.

 (...) z bliskimi ludźmi najtrudniej być, bo nie chce się ich zawieść.

 Uczucia są nieme. Nie umieją mówić ani dobierać słów.

 Będziesz szlochać, lecz nikt nie zobaczy ani jednej twej łzy.

 Strzeż się kobiet, które cię chwalą.
Kobiety myślą, że nie ma na mężczyznę lepszego
sposobu niż pochlebstwa. Co gorsza, wydaje
mi się, że mają rację. Dlatego na twoim
miejscu ceniłbym sobie słowa zdrowej krytyki,
bo te przynajmniej dowodzą szczerości.

 Trudno mi było nie zazdrościć burzy, tak się nią wszyscy przejmowali.

 Dziwna rzecz – być normalnym. Nie
wiesz, kiedy przestajesz być normalny. Dowiadujesz się, że jesteś normalny, kiedy wracasz z krainy szaleństwa. Normalność jest jak dziwny, dziki ptak, który śpiewa ci w duszy nie dlatego,
że musi, ale dlatego że chce.

 Jak łatwo nam poczuć się tą jedyną i jakież zdziwienie, kiedy się nią być przestaje.