Lepiej zginąć własną drogą, niż ocalić się, idąc cudzą.

 Ludzie sami są jak tunele: jak kręte, ciemne przestrzenie i głębokie jaskinie. Nie da się poznać wszystkich zakamarków ich duszy.
Nie można ich sobie nawet wyobrazić.

 Każde słowo jest jak niepotrzebna plama na ciszy i nicości.

 Lepszy nowy wzór, niż łatanie dziur.

 Kochać i czekać - to gorsze niż zostać zranionym w bitwie.

 Czas płynie bardzo powoli, kiedy w strachu przed piekłem trzeba jeszcze zasłużyć na niebo.

 Niespodziewane wydarzenia
wymagają użycia niespodziewanych środków.

 Bez bólu i cierpienia nie ma mowy o pełni życia. A złe chwile uczą nas doceniać te dobre.

 Na przekór wszystkiemu, co odbiera siłę. Na tym właśnie opiera się dobre życie.

 Niepunktualność jest oznaką nieładu w rozumie.Nie można jej puszczać płazem.

 Tak, bracie, płomień
spędza się płomieniem. Ból
dawny nowym leczy się cierpieniem.