Lepiej zginąć własną drogą, niż ocalić się, idąc cudzą.

 Zakochany człowiek staje się samolubny i zaślepiony.

 Nie można rozłączyć tego, co jest jednością.

 Tamtej nocy umarły wszystkie baśnie.

 Ja potrzebuję kogoś, kto się dla mnie
poświęci. Kogoś, kto naprawdę będzie
miał siłę i ochotę, żeby wziąć mnie za
pysk, nakarmić mnie, cicho, bez pasji,
bezgłośnie; bezproblemowo, bez
szumów i bez sprzężeń dla mnie żyć.

 Ponieważ jestem mężczyzną, niechętnie zjeżdżam na bok, żeby zapytać kogoś o drogę, bo to oznaczałoby, że ten ktoś pod pewnym względem jest mądrzejszy ode
mnie. A na pewno tak nie jest, bo ja siedzę sobie wygodnie w cieplutkim samochodzie, a on włóczy się pieszo.

 W miarę posuwania się po osi czasu, szansa przeżycia spada w końcu do zera dla każdego.

 Brzmi to idiotycznie, ale przecież każdy z nas szuka miłości, tam gdzie się da, prawda?

 Musisz myśleć o jutrze nawet, jeśli może ono nigdy nie nadejść.

 Kochać kogoś i być kochanym to najcenniejsza rzecz na świecie.

 Czasami wspominanie dobrych chwil jest najboleśniejsze.