Skoro Bóg tak rozumnie prowadzi owce, poprowadzi też człowieka.

 Miłość to najpotężniejsza rzecz na ziemi. Może nauczyć latać i zapomnieć o wszystkim innym.

 Nie ma nic równie
mylącego jak "oczywisty fakt".

 Sądzę, iż miarą poezji, a może i religii, jest miłość człowieka do człowieka, którą one budzą.

 Jeśli spędzisz życie, myśląc
tylko o tym, żeby sobie niczego nie
uszkodzić, będziesz się okropnie nudził.

 Nieważne jest miejsce, ale człowiek. Zrób coś ze sobą nie z miejscem.

 Tylko takie miasta są coś warte, w których można się zgubić.

 Taka już ludzka natura, że pragniemy najbardziej tego, czego mieć nie możemy. Kochamy to, co mają inni, a nudzi nas to, co sami posiadamy. I tak jak rzadko udaje się nam sięgnąć po gwiazdkę z nieba, tak też z rzadka trwamy w miłości do tego, co zdobywamy bez większego trudu.

 Jak możesz mówić o przebaczeniu, skoro jeszcze chwilę wcześniej dzieliła nas niechęć?

 Jest miłosierdzie w zapomnieniu, ale także w pozwoleniu by o nas zapomniano.

 Materia ulega umysłowi.