Kiedy się kogoś kocha, zasady przestają obowiązywać.

 Najstraszniejsze są równania z wiadomą, której nie chcemy przyjąć do wiadomości.

 Jakby człowiek przychodził
do szpitala tylko po to, żeby wyzdrowieć. A przecież przychodzi się, tutaj także po to, żeby umrzeć.

 Wszyscy i wszystko może nas zdradzić. Nawet nasze własne serce.

 Wszyscy są winni.

 Żyjemy pod dyktatem pragnień innych ludzi.

 Ludzie zazwyczaj dostają mniej
dobrego, niż na to zasługują, i
więcej złego, niż potrafią znieść.

 Bo jego niebo znajdowało się tam gdzie ona.

 Człowiek człowiekowi panią z dziekanatu.

 Miłość jest dymiem z mgły powstałym, ogniem, co błyska z chwili spotkania, płomieniem zionącym z samej nicości, lodem i ogniem jednocześnie.

 Nie umiem, nienawidzę się rozstawać. Z nikim i z niczym, co niechcący pokochałem.