Powoli zbliżało się rozstanie, które przeczuwałam każdą komórką mojego ciała. ...

 Czy się unoszą? O tak. One pławią się w powietrzu.

 Nie miałem pojęcia, że ból może
mieć tyle odmian, tyle smaków, że
może wyżerać, palić, pulsować i kłuć.

 Ja nie kocham słowami. Nie
lubię słów, niektóre są chyba tylko
po to stworzone, żeby je cofać. Między innymi po to stworzone jest "kocham".

 Złe wybory są częścią życia.

 Ból ciała pozwala mi
przynajmniej zapomnieć o cierpieniu duszy.

 Podróże są jak ożywcza kąpiel dla umysłu.

 Nigdzie nie jesteśmy bardziej samotni,
niż leżąc w łóżku, z naszymi tajemnicami
i wewnętrznym głosem, którym żegnamy
lub przeklinamy mijający dzień.

 Zapytasz mnie, dlaczego nie opowiedziałam ci tego wcześniej. Ponieważ wiem, jaką siłę ma opowieść. Może zmienić bieg historii. Może ocalić życie. Ale można też w niej zatonąć na dobre.

 Czasem zamykają się drzwi, by mogły otworzyć się wrota.

 Niewielu ma dosyć odwagi, by zakochać się prawdziwie, nie otrzymując po temu zachęty.