Nie można dotykać szczęścia koniuszkami palców. Albo dajesz, albo bierzesz.

 Sztuka moja jest i pozostanie protestem przeciwko temu właśnie światu, który ukazuje. I nawet gdyby opór był zgoła bezsilny, gdyby świat zewnętrzny do tego stopnia nas przeniknął i zniekształcił, iż nikt z nas nie mógłby zaufać żadnej myśli, żadnemu uczuciu swojemu, to przecież wystarczy sama świadomość zniekształcenia, ona to, świadomość, pozwoli nam wziąć rozbrat ze
spaczonym kształtem naszym.

 W jednym pytaniu zawierać się może więcej prochu niż w tysiącu odpowiedzi.

 Nawet najtwardsze słowa nie łamią kości.

 Bezproblemowe związki są przereklamowane.

 Miłosierdzie hoduje bezczelnych próżniaków.

 Nie ma na tym świecie nic, co byłoby bezpiecznie ukryte w sercu.

 Wszystko nędza, zgryzota, człowiek sobie myśli, że przejdzie, a to zawsze wraca, i zawsze się powtarza, i znowu wraca. Jakby świata nie starczało na ludzi, jakby życia nie starczało na człowieka, nie mówiąc o szczęściu.

 Bywamy w miejscach,które znamy ,a znamy miejsca w których bywamy.

 Życie rzadko kiedy bywa takie, o jakim marzymy.

 Wiesz jakie to uczucie odnaleźć cząstkę siebie, właśnie tą, której brakuje, tę która daje siłę?