Yeah, this is just a phase, pretty sure of that ...

 Wszyscy żyjemy w czymś w rodzaju nieprzerwanego snu.

 Na nowo uczymy się,co robic,żeby miec jakieś zajęcie.

 Żyjąc, jednocześnie pielęgnujemy w sobie śmierć.

 Tylko z czyjeś wiary bierze się wiara w samego siebie.

 Nie spotyka się aż tyle szczęścia w życiu, aby sobie można było pozwolić na marnowanie go.

 Lepsza mikstura niż awantura.

 Nie wychodząc stąd, raczej
trudno będzie wam znów tu przyjść.

 Żeby zdobyć się na takie poświęcenie, na zniknięcie z życia drugiej osoby dla jej dobra, musisz ją kochać naprawdę.

 Najważniejsze spotkania odbywają się w duszy, na długo przed tym, nim spotkają się ciała.

 Trzeba będzie sporo się natrudzić i wiele ryzykować... ale przecież na tym polega życie, prawda?