Cisza jest najgłośniejsza.

 Za każdym razem, gdy wydaje mi się, że straciłem kawałek siebie, ty mi go przywracasz.

 Czas przemija nawet wtedy, kiedy
wydaje się to niemożliwe. Nawet wtedy,
kiedy rytmiczne drganie wskazówki
sekundowej zegara wywołuje pulsujący ból.

 Wybaczamy, gdy kochać przestaje się dać, ale nie przestaje się chcieć. Wybaczamy, bo nie chcemy się dłużej zadręczać złością, bo chcemy wrócić do swego pierwotnego stanu niewinności. Wybaczenie ma wymiar duchowy. Wybaczyć to podjąć trud zrozumienia innej istoty i przystać na kompromis z rzeczywistością. Wybaczyć to przekonać się, że na świecie nie ma nic doskonałego.

 To nie w lustrze widzimy swoje prawdziwe odbicie, tylko w oczach innych.

 Twarz, którą pokazujesz ludziom, mówi im, jak mają cię traktować...

 Mój mąż i ja jesteśmy jak statki mijające się w nocy... Przyjazne, ale dalekie.

 Pokażcie mi bohatera, a ja napiszę tragedię.

 Bo jak długo można tęsknić za człowiekiem, o którym wiesz, że już nigdy do ciebie nie wróci?

 Nie poddawaj się, nawet kiedy spadasz z urwiska. Nigdy nie wiadomo, co ci się przytrafi w drodze na dół.

 Ten, kto mówi, a nikt go nie słucha, jest niemy.