Odwet to owoc źle ukierunkowanych uczuć.

 Potrzeba smutku stała się nałogiem w miarę niszczycielskiego działania lat.

 Czas nas ulecza, ale olbrzymie są jego żniwa. Zbiera, co dojrzałe, ale i to, co dopiero miało zakwitnąć. Czas nie zna względu. Nie szanuje wspomnień, nie ceni chwil ulotnych.

 A gdybym już nigdy nie musiała przebywać w ciszy, smutek nie miałby do mnie dostępu.

 Czyż to nie ironiczne, że moje rany
tak strasznie wyglądają, a jednak są
znacznie mniej bolesne i groźne niż te
niewidzialne, które ty w sobie nosisz.

 Ludzie mają skłonność do idealizowania przeszłości.

 Jestem czarną wdową w żałobie po swoich niespełnieniach.

 Ja wierzę w raj dla zwierząt. One są niewinne. Ludzie zawsze mają coś na sumieniu.

 Żyjemy w świecie, w którym zapomniano, co to znaczy być człowiekiem. Zapomniano o prawdziwych wartościach, które budują naszą tożsamość. Zapomniano o tym, co najważniejsze.

 Wszyscy są skompilowani, wszyscy są nieprzewidywalni.

 Czasem nie trzeba słów, by wiedzieć, że coś się zmieniło.