Dokądkolwiek byśmy nie szli - zawsze idziemy tylko ku śmierci.

 Dorośleje się w bliskości umierania, nie śmierci.

 Powiadają, że w celu poznania mężczyzny trzeba z nim spędzić lato i zimę.

 Idziesz naprzód, naprzód, aż w końcu dojdziesz do siebie. Dopiero wtedy zrozumiesz, jak bardzo byłeś blisko i jak daleko musiałeś pójść.

 Prawdę można ujrzeć wyłącznie oczami śmierci.

 Nie jest przyjemnie zrobić z siebie głupca z powodu swoich uczuć.

 Co rzucisz za siebie, znajdziesz przed sobą.

 Wiem, czego mi w tobie brakuje i nie zamierzam tego szukać u innych.

 Jakież dziwne znaczenia przybierały słowa.

 Nie ma nic gorszego od samotności we dwoje.

 [...] zaczęli już rozumieć, że mnie się nie da zrozumieć.