Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Nie ma potrzeby bać się rzeczywistości. Wystarczy ją przyjąć do wiadomości i popłakać kilka dni.
Z całkowitą szczerością można rzec, iż Masajowie to rasa łobuzów.
Życie w samotności to według mnie najgorsze, co może spotkać człowieka. Mimo tych wszystkich kryzysów, cichych dni, nieustannego dostosowywania się, lęku przed rozłąką, życia pełnego zmartwień i udręki, nie wiem,
czy życie byłoby dla mnie coś warte.
Życie składa się z wielkich nadziei.
Jestem jak fala, załamuję się tylko raz.
Współczucie to nie słabość. Tylko ci, którzy nie znają współczucia, twierdzą inaczej.
A choćbyś pękł, nie zmieni się postępowanie ludzi.
Człowiek planuje, Bóg z tego żartuje.
Każda łamigłówka ma rozwiązanie, a każdy człowiek jakąś słabość.
Nie chcę zniszczyć ci życia.
