Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Naprawienie złych rzeczy w życiu wymaga zwykle czasu,
ale ostatecznie się to udaje.
Niegodna śmierć jest tylko wtedy, kiedy się próbowało przeżyć cudzym kosztem.
Często próbuję pozbierać
porozrzucane fragmenty piękna,
które wtedy widziałem. Przedzieram
się przez mój zbiór ludzkich historii.
Ale każde życie stanowi dla każdego
całe sto procent, więc może ma to jakiś sens.
Nie ma żadnej podróży, co cie choć trochę nie zmieni.
Jeśli człowiek zamieszka w Biblii, nigdy nie będzie bezdomny.
Wszystkie moje opowieści, rzekł on, ostatecznie są o jednym jedynym: o próbach zdradzonych i odwzajemnionych. Niektórzy nazywają to miłością. My nazywamy to pyknięciem.
Kłopoty są dla ludzi.
Człowiek jest na tyle silny, na ile potrafi znieść prawdę.
Każde życie różni się czymś od innego życia. Liczą się wszystkie albo nie liczy się żadne...
