Ty nie potrzebujesz wcale mnie. Potrzebujesz kogoś, kto będzie Cię nieustannie głaskał słowami, kto otuli Cię puchową kołdrą i przykryje szklanym kloszem. A ja nie umiem nie ranić, ja wydrapuję oczy słowami, rozrywam duszę milczeniem i kocham, kocham tak mocno, że wszelkie szklane klosze przy mnie pękają.
Kto ma czyste serce, nie potrzebuje prawników.
A ci, którzy nie potrafią obronić swoich kobiet, tronu też raczej nie obronią.
Nie sztuka mieć dzieci, ale trzeba mieć jeszcze czas, żeby je wychować.
Nadzieja nic nie kosztuje.
Litwo! Ojczyzno moja! Ty jesteś jak zdrowie, Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie, Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
Dlatego nie lubię luster, które pokazują moją prawdziwą twarz. Kiedy jestem sama, często spadam w pustkę. Muszę ostrożnie stawiać stopy, żeby nie spaść z krawędzi świata w nicość. Muszę uderzać ręką w jakieś twarde drzwi, żeby przywołać się z powrotem do ciała.
Ludzie strzegą swoich tajemnic Tesso, czasem nawet przed tymi, których kochają.
Wartością jest wykonanie pomysłu, a nie sam pomysł.
Nucę piosenkę, jakby jej tekst
skrywał instrukcje,muzyczną
mapę z zaznaczonym miejscem
i trasą, jak tam dotrzeć.
Nie da się zmienić przeszłości. Można jedynie wyciągnąć z niej naukę.
