Sztuka bycia optymistą

 Na samotność bowiem skazują człowieka nie wrogowie, lecz przyjaciele.

 G.S.P. Dibbler lubił wstawać o
pierwszym brzasku, na wypadek gdyby
nadarzyła się okazja sprzedania tego, co bóg daje.

 Jeśli dojdziesz do ładu z
własnym wnętrzem, wówczas to,
co zewnętrzne, samo się ułoży.
Rzeczywistość pierwotna tkwi
wewnątrz, a zewnętrzna jest
wobec niej wtórna.

 Panie, pomóż mi, bo Twój ocean jest taki wielki, a moja łódka taka mała.

 Żadne kłamstwo, chociażby najpiękniejsze, nie jest w stanie przetrwać ujawnienia prawdy. Prawda zawsze zwycięży. Jeśli w coś wierzymy, to co najmniej w to, że prawda zawsze zostanie odkryta. Prawda jest jak ostry miecz, który przebija najcięższe pancerze kłamstw i oszustw.

 Z czasem samotność głęboko wnika w ciebie i już nie chce stamtąd wyjść.

 Trza być twardym
Słowianinem, a nie miętką nindżą.

 Niestety, ludzkie głowy są pozamykane
tak szczelnie jak drzwi do Pentagonu.
Czasem ludzie pokazują, co naprawdę sobie
myślą. Najczęściej jednak przegapiamy
nawet najbardziej oczywiste sygnały.

 Teraz ja jestem tu nienormalny. Normalność jest bowiem pojęciem, które wyznacza większość, określają ją standardy większości, a nie standardy pojedynczego człowieka.

 Kiedy przeskoczysz, to i wtedy nie mów hop. Zobacz najpierw, w co wskoczyłeś.