Są ludzie, których obecność jest dla innych jak dar.
Żyłam bez celu, a więc tak, jakby mnie nie było.
Bo tak naprawdę każdy z nas pragnie tylko jednego: wiedzieć, że jest dla kogoś ważny,
że bez niego czyjeś życie byłoby uboższe.
Ludzie powoli tracili dar płaczu, zastępowali łzy ideami. Cała nasza kultura jest niemożnością płakania.
Strach ma swój zapach. Drapieżnik go wyczuje.
Tylko ludzie znają pojęcie pomyłki. Natura niczego takiego nie rozumie.
Ludzie mają skłonność do idealizowania przeszłości.
Ogród to wielka sztuka cierpliwości.
Pan sam jesteś jedna wielka forma stylistyczna. Jakby ją zabrać - znikłbyś pan bez śladu.
...ludzka niedoskonałość zostaje zrównoważona przez potęgę ludzkiej miłości.
