Ale kiedy straciłam nawet tę odrobinę nadziei, która zdążyła we mnie zakiełkować, wszystko wydawało mi się niemożliwe do zrealizowania.
Nie potrafi tak naprawdę nikogo kochać. Tacy ludzie jak on w końcu zostają sami, bez względu na to, jak bardzo byli kochani przez innych.
Miny i gesty każdego człowieka odzwierciedlają to co przeczytał i co przeżył.
Świat jest dziwny i nic, co nam się przydarza, nie jest przypadkowe.
Czas, który nam dano, upływa, niezależnie od tego, czy go zużywamy, czy marnujemy; zawsze ucieka między naszymi palcami, zawsze jest nieuchwytny.
Historia roi się od geniuszy, którzy popsuli to, co pragnęli naprawić.
Kiedy się pojawiał, chciał, żeby czas zwolnił, a gdy odchodził, czuła, że nie może się doczekać następnego razu.
(...) samotnym ludziom ciężko się patrzy na piękne widoki.
Kruk na skrzydłach z rubinu niesiony, między światami brzmi umarłych muzyka, siły jeszcze nie poznał i nie zna też ceny. Moc
głowę unosi i krąg się zamyka.
Zawsze sądziłem, że kto czuje pociąg
do stada, ten ma w sobie coś z barana.
