[...] miłość trzeba budować, odkryć ją to za mało.

 Wiem, że czasami gubimy coś bezpowrotnie, to się zdarza. Pamiętamy, że mieliśmy to kiedyś
i już. Tyle, że to, co zgubiliśmy, bywa wszystkim, cośmy mieli.

 Na pewno właśnie na tym polega piekło. Na powtarzalności.

 Kiedy słyszysz słowo „rak”, masz wrażenie, jakby ktoś podniósł planszę, na której rozgrywa się twoje własne życie, i podrzucił ją do góry. Wszystkie pionki są w powietrzu. A potem lądują na nowej planszy. I jest zupełnie inaczej.

 Bardzo nudno jest wiedzieć wszystko.

 Nie wolno niczego, co ważne, odkładać na później.

 Nie do ciebie należy odbieranie życia.

 Wszyscy snujemy fantazję, które ubarwiają życie.

 Kochamy tych, dla których się poświęcamy.

 Gdy się za czymś bardzo tęskni i wreszcie ma się to w zasięgu ręki, można wpaść w euforię, ale to mija, gdy znów się zderzymy z twardą rzeczywistością.

 - Przestań przekraczać granicę.
- Już ją przekroczyliśmy.