- Życie ludzkie wypełnia samotność, bieda, podłość, cierpienie i przemijanie - recytował komandor. - Wszyscy żyjemy krótko, ale jeszcze krócej ci, którzy okradają swoich przyjaciół.
Chciałbym móc patrzeć tak, jak wy.
Nie widzieć tego, co we mnie tkwi.
Po mroku nastaje światło.
Przerywa i zaczyna śpiewać cicho:
- All you need is love...
Przyzwyczaili się. Popłakali a potem się przyzwyczaili. Człowiek jest podły i do wszystkiego się przyzwyczaja.
Oplatam się ciasno ramionami, aby nie rozpaść się na kawałki.
Lepiej więc być samemu niż z kimś,
kogo się nie kocha, kto jest namiastką,
czy też czymś w tym rodzaju.
Rzuć szczęściarza do wody, a
wypłynie z rybą w zębach.
Literatura zaczyna się tam, gdzie przestaje być normalnie.
Życie jest przyjemnością samą w sobie, a nie ze względu na dobra, które człowiekowi udaje się osiągnąć.
Najwspanialsze twory człowiecze poczynają się z nienawiści.
