Zbyt długie rozmyślanie nad czymś może nam wszystko zepsuć.

 W literaturze nie chodzi o poprawność gramatyczną, lecz o zwabienie czytelnika i opowiedzenie mu historii... i jeśli to możliwe, sprawienie, by w ogóle zapomniał, że czyta jakąś opowieść.

 Przepraszam - wymamrotał nagle - dlaczego ja właściwie płaczę, skoro mam wino?

 Chcę, żebyś była dzielna. Nie wolno ci się niczego bać […]. Świat pełen jest miłości, a wiosna dociera wszędzie…

 Opowieść to mapa, która stała się terenem.

 Stare zbrodnie świata ubrane w szaty świeże.

 Kiedy dwoje ludzi jest w głębi serc jednością, razem pokonają nawet moc żelaza i brązu.

 Trzymasz swoje dziecko w ramionach i jeśli nie czujesz potrzeby chronić go,
to twoja ułomność, nie dziecka.

 Dziecko, to nie zbiór komórek - to zbiór naszych uczuć.

 Niech was nie zwiodą ich ludzkie oblicza - żyjemy wśród trupów.

 To własne wspomnienia, nie duchy, nawiedzają ludzi.