Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Nie możesz ratować innych, dopóki nie uratujesz siebie.

 Podróżować - to rodzić się i umierać co chwila.

 Jako ciało każdy człowiek jest jednością, jako dusza nigdy.

 Nadzieję powinno się malować na żółto, kolorem słońca, które tak rzadko oglądaliśmy.

 Wszystko będzie, jak być powinno, tak już jest urządzony świat.

 Słowa mogą być jak promienie Roentgena; jeśli używać ich właściwie, przenikną wszystko. Czytasz i słowa cię przeszywają.

 Nie wszystkie marzenia się spełniają.

 Tak wiele musi się wydarzyć,
aby doszło do spotkania dwojga ludzi.

 Ludzie bardzo wcześnie poznają sens swojego istnienia. Może dlatego też wcześnie się go wyrzekają. Ale taki jest ten świat.

 Bólu niektórych ran nie da się załagodzić, a wszelkie próby tylko go wzmagają.