Poezja to choroba świata, gorączka rzeczywistości.

 Żyjmy teraźniejszością. Kto wie, jutro może nas nie być.

 To nie koniec podróży.
Śmierć to tylko kolejna ścieżka,
którą wszyscy musimy podążyć.

 Fortuna kołem się toczy i na pstrym koniu jeździ, a pech to pech - solidna firma.

 Pamięć to funkcja emocji.

 Serce człowieka to nic więcej, jak zwyczajna półka, którą można obciążyć tylko do pewnego stopnia, bo w końcu coś musi z niej spaść i będzie trzeba pozbierać roztrzaskane szczątki.

 Dobrze uciec do zmyślonych światów, kiedy przebywanie w prawdziwym boli.

 Żyłam z ludźmi, więc jestem zła.

 Każdy miewa w życiu momenty, kiedy musi się zastanowić,
kim jest i czego chce.

 Głośne dźwięki sprawiają, że nie słyszę tych cichych, a cichych dźwięków należy się bać.

 Nie jestem chory, tylko zmęczony. Zmęczony samotnością...