Dobre opowieści nie potrzebują zbyt wielu słów.

 Nie, nie żałuję niczego, poza tym, że się urodziłem: zawsze uważałem, że umieranie to rzecz nużąca i długa.

 Czuje,że ma już dość zmartwień.
Dość kłopotów. Dość tego, że zawsze gdy poznaje kogoś, kto jest w stanie ją zrozumieć, on zaraz odchodzi.

 Musi być jakaś droga pośrednia, że można jakoś dojść
do ładu z tym zasranym społeczeństwem,
niekoniecznie kompletnie się do niego przystosowując.

 Lepiej się rozstać. W każdej sprawie ludzkiej istnieje krąg, którego nie powinno się przekraczać. Lepiej odejść i ocalić chociażby wspomnienia. Szacunek. Godność. To mimo wszystko nie są takie głupie sprawy, jakby się zdawało.

 Celem nie jest koniec drogi, tylko posuwanie się naprzód.

 Gdyby istniała taka choroba jak nieuleczalny liberalizm, umarłabyś w dzieciństwie.

 Ciasne więzienne mury nie stanowią żadnych granic dla skrzydeł naszej wyobraźni.

 Widz w teatrze: Niech się pan, z łaski swojej, odchyli troszkę, bo ja nic nie widzę.
Stach Paluch: To niech pan idzie do lekarza, od oczów.

 Za wszelką cenę chciała być kimś innym. Tylko nie bardzo wiedziała kim?

 Miłość to cień.
Leżysz i płaczesz po niej.