Dla niej rzeczywistość zatraciła swą realność.

 W każdym człowieku powinno być coś, o czym wie tylko on sam. Człowiek bez choćby jednej tajemnicy jest jak orzech, z którego po rozłupaniu zostaje sama skorupa. Ludzie za często dbają tylko o skorupę.

 Wszyscy snujemy fantazję, które ubarwiają życie.

 Dom to nie bieliźniarka ani ptak w klatce, ale obecność drugiego człowieka, którego kochamy.

 Jest coś gorszego, niż nie móc dzielić się radością z ukochaną osobą: nie móc jej pocieszyć, kiedy jest smutna.

 Właśnie o to chodzi w dorastaniu, prawda? O to by nie dać po sobie poznać,że się cierpi.

 Miłości nie można zjeść, kupić za nią konia ani ogrzać nią swych komnat w zimną noc.

 ...ludzi najbardziej oburzają przywary, które są lustrzanym odbiciem ich własnych.

 Na życie bowiem, podobnie jak na obrazy, należy patrzeć z odległości czterech kroków.

 Słowa, które mówią sobie kochankowie, są pisane na wietrze i wodzie.

 Starałem się o niej nie myśleć i przez to samo myślałem o niej stale.