Nigdy nie zapominamy o tych, których kochamy.

 Jak trwoga, to do Patcha.

 Kultura wyzwala ciało od zniewolenia pracą i usposabia go do kontemplacji.

 Nawet własny ból nie jest tak ciężki, jak ból z kimś współodczuwany, ból za kogoś, dla kogoś, zwielokrotniony przez wyobraźnię.

 Nic dziwnego, że zwyciężyłam w igrzyskach. Przyzwoici ludzie nigdy ich nie wygrywają.

 Im bardziej powtarzam sobie "niemożliwe", tym mocniej słowo "możliwe" odbija się echem pod czaszką...

 Zemsta to suka, a tak się składało, że ja również.

 Życie dostałem w spadku; śmierć sam sobie zadam!

 Człowiek, który czyta - naprawdę czyta - jest nieobecny duchem.

 Jak można zadawać ból osobie, którą się kocha bardziej niż siebie samego?

 Długa jest droga i ciężka, która z piekła wiedzie ku światłu.