Poza tym jest na świecie taki rodzaj smutku,
którego nie można wyrazić łzami. Nie można
go nikomu wytłumaczyć. Nie mogąc przybrać
żadnego kształtu, osiada ciasno na dnie serca
jak śnieg podczas bezwietrznej nocy.
Prawdopodobnie to właśnie budzi u wielu ludzi odruchy okrucieństwa: próbują doszukać się powiązania z rzeczywistością zadając innym ból.
Jeśli zbyt wiele oczekujemy od przyszłości, zaczynamy żyć w świecie iluzji.
Niedowiarstwo przychodzi naturalnie, niewiarę trzeba w sobie wyrobić.
W ciągu całego życia człowiek nie tyle jest, ile stwarza siebie.
O tak, w tamtych czasach politykę traktowano nad wyraz poważnie. Na przykład już na długo przed wyborami skrzętnie gromadzono zgniłe jaja...
Jakże splątaną tkamy sieć, gdy
pierwsze kłamstwo idzie w świat.
Wiedzieć, że ktoś cierpi pod twoim dachem, to jak czuć swędzenie i nie móc się podrapać.
Racz nie pamiętać grzechów mej młodości i mych buntów.
Jak to jest, że ludzie, w których życiu chcemy coś znaczyć, przechodzą obok, wymykają się, odchodzą?
Nie musisz być wielkim, żeby zacząć, ale musisz zacząć, żeby być wielkim.
