Tak to już jest z marzeniami. Życie podcina im skrzydła.

 Umieranie nie przeraża tych, którzy za życia są na wpół martwi.

 Tak bardzo boję się stracić coś, co kocham, że nie chcę kochać niczego.

 A kiedy trzeba, na śmierć idą po kolei. Jak kamienie przez Boga rzucane na szaniec.

 [...] jeśli kogoś tak dręczą marzenia o życiu osiadłym, nigdy nie zapuści korzeni.
Tych ludzi przede wszystkim pociąga przygoda.

 To jak inni mnie widzą, nie ma ze mną żadnego związku. To nie mój problem, lecz ich.

 Cudem nie jest to, że skończyłem.
Cudem jest to, że miałem odwagę zacząć.

 Dobre czasy to nie te, w których

się żyło, ale które się wspomina.

 Ale tak samo jak nie ma nocy bez świtu,nie ma korka bez końca.

 Miłość, która niczego nie buduje, umiera w straszliwych cierpieniach.

 Przyjaźń wartuje więcej
niż pieniądze...