Samotność to niedola, miłość to niewola.

 Moja miłość miała na imię Tanja. Była Niemką o słowiańskim imieniu. Skąd u jej rodziców taki wschodni sentyment? Czyżby słabość do wspólnej polityki (pakt Ribbentrop–Mołotow…)? Już samo jej imię, Tanja, nosi w sobie nutę nostalgii jak rosyjskie piosenki o tęsknocie i samotności, jak stepy akermańskie, jak mickiewiczowskie: „(…) jedźmy, nikt nie woła…

 I ten "ktoś" jest przekonany, że wie lepiej. Wkurzające.

 Możesz się wściekać, ile chcesz, ale nic nie poradzisz na to, na co nic nie poradzisz.

 Człowiek naraża się na łzy,
gdy raz pozwoli się oswoić.

 Władza to nie parasol, który stawia się w kącie, gdy deszcz przestał padać.

 Aby być wielkim mistrzem, musisz uwierzyć, że jesteś najlepszy. Jeżeli nie jesteś, udawaj, że jesteś.

 Czasami wmawiamy sobie to, co chcielibyśmy, żeby było prawdą.

 Normalną koleją rzeczy, kiedy piękno przemija, kwiat skłania głowę na łodyżce i obumiera, ale czasami po opadnięciu płatków odsłania się szkielet z hartowanej stali.

 W gruncie rzeczy istnieją tylko dwa rodzaje kobiet: brzydkie i malowane.

 Doskonale to wiem, dzielimy przecież ten sam ból. Tak się właśnie dzieje, gdy ludzie stają się jednością: od tej pory dzielą się nie tylko miłością. Wspólny jest także ich ból, smutek, rozpacz.