Ludzie w rozpaczy nabierają nadludzkich sił.

 Bo każdy szuka tego samego: miejsca z wyobraźni, zamku z bajki i własnego w nim miejsca.

 ... nie wychodząc stąd, raczej trudno będzie wam znów tu przyjść.

 Przegrywa nie ten który padł, lecz ten który nie chciał powstać.

 Siedzę i porządkuję myśli.
Siedzę i próbuję wygładzić ostre krawędzie bólu.
Siedzę.

 Kiedy żyjesz z niewiernym mężczyzną, uczysz się polegać na wiernym Bogu.

 Czyż, myślałem sobie, moim jedynym przeznaczeniem na ziemi jest burzenie cudzych nadziei?

 Okazuje się, że mamy w głowach hałas, ale jesteśmy do niego tak przyzwyczajeni, że go nie słyszymy.

 Być zamordowanym to przecież dla króla śmierć naturalna.

 Książki są lustrem: widzisz w nich tylko to co, już masz w sobie.

 Czy wszyscy umierający ludzie czują się tak, jakby nigdy nie żyli?