Mój błysk przebije ciemności, moja jasność mroki rozproszy.

 Tak naprawdę, to nie ty mnie obchodzisz, ale wzruszenie którego doznaję, kochając cię.

 Moje idee to gwiazdy, których nie potrafię ułożyć w konstelacje.

 Strach to tylko myśl.

 Nawet stojąc w miejscu, można zabłądzić.

 Skoro był nieśmiertelny, to wątpię, żeby przyszło mu do głowy sporządzenie testamentu.

 Całe życie czekamy na nadzwyczajnego człowieka zamiast zwyczajnych ludzi przemieniać w nadzwyczajnych.

 Jeśli czegoś byłam pewna, to tego, że ukochana osoba potrafi złamać serce. Moje już złamano, rozbito na tysiące kawałeczków. Nie chciałam przechodzić tego po raz drugi.

 To dziwne: zaglądać do jej umysłu, nie mogąc jej przy tym zobaczyć.

 Cierpiał. Naprawdę wierzył, że go nikt nie kocha, a taka świadomość niezależnie od tego, kim jesteś, boli.

 Świat jest niedokończonym obrazem.