Tajemnice zawsze jakoś się rozchodzą, jak szepty niesione przez wiatr.

 Nie stać go na wymyślenie niczego więcej. Żyje opętany obrazem samego siebie, jaki stworzył na własny użytek.

 Chęci w jednej ręce, a gówno w drugiej: sprawdź, która ręka ma ciężej.

 Nigdy nie puszczam w niepamięć słów, które zadają ból.

 "Zakochałam się w magii słów, w tym, w jaki sposób mnie dotykał
i co mówił, kiedy mnie dotykał. Pociągnął mnie za sobą jak wiatr pociąga nasionka dmuchawca.
Ja – bez woli… on jak żywioł."

 Nie ma nic trudniejszego, jak zrobić coś, co jest niepodobne do niczego.

 Padnie za wiele kłamstw, a potem nagle nie ma już prawdy, do której można wrócić.

 Czasami leżę w trawie i wcale mnie nie widać - mruknął Osiołek - i świat jest taki ładny. A potem przychodzi ktoś i pyta: “jak się dziś czujesz?” I zaraz okazuje się, że okropnie…

 Jeżeli używa się niewłaściwych slow, nie można nigdy dojść do właściwych wniosków.

 Najgorszą rzeczą na świecie jest umysł przypominający patefon;
nie ma przy tym znaczenia,
czy komuś odpowiada grana w danej chwili płyta, czy nie.

 Chciałbym Cię mieć w domu na jesień. I pisać do Ciebie listy szeptem...