Posmutniałam. Żal mi było tego pana. Co z tego, że ...

 Strategia jest sztuką paradoksu.

 Bycie człowiekiem jest przereklamowane.

 I zdawało mi się, że gdybym chciał, mógłbym przebić go palcem i nie znalazłbym w środku nic – chyba może trochę sypiącego się śmiecia.

 Nikt prawie nie wie, dokąd go zaprowadzi droga, póki nie stanie u celu.

 Wszyscy wiemy, że czeka nas śmierć, ale nikt w to nie może uwierzyć.

 Tam, gdzie idę nie ma smutku. Jest tylko radość. Wyciągam dłoń i dotykam światła.

 Akceptujemy tylko taką miłość, na jaką w naszym mniemaniu zasługujemy.

 Kiedy tragedia jest już niemożliwa, a farsa nudzi, pozostaje tylko eksperyment.

 Wierzyć wszystkim to przesada, nie wierzyć nikomu to błąd.

 Śmierć chroni od miłości a miłość od śmierci.