„Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej ...

 Nie znam większego grzechu niż uciskanie słabszych w imieniu Boga.

 Miała racje. Dlaczego ona zawsze miała rację na swój własny, przedziwny sposób?

 Dziesięć tysięcy marzeń zamkniętych w grobowcach ich zwęglonych serc.

 Instynkt jest dziwny - nigdy nie da się go oszukać.

 Swój świat odnajduje,
kto się w świecie zatracił.

 Przebaczaj swoim wrogom, ale nigdy nie zapominaj ich nazwisk.

 Wypłakałam duszę z ciała ,tak jakbym musiała wypluć z siebie krwawe strzępy wspomnień.

 Najważniejsze to nigdy nikogo się nie bać.

 Zawsze powtarzałem, że jest w nim więcej niż wzrok potrafi dostrzec.

 Nie płaczemy, kiedy przestajemy kochać, ale kiedy inni przestają nas kochać.