„Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej ...

 Ludzie mówią różne głupoty ale ja i tak wiem swoje

 Bo łatwo jest pójść na łatwiznę, poddać się,
po prostu odpuścić i płynąć z prądem. Nie myśleć,
nie czuć i tylko patrzeć jak raz po raz, po kolei,
mijają dni, zamieniając się w przeszłość..

 Lepiej mieć wspaniałą przyszłość, niż wspaniałą przeszłość.

 [...] szczęście jest egoistyczne i obywa się bez obcych.

 (...) otoczka zwyczajnego życia może skrywać największy koszmar.

 Ludzie potrzebują wiary w bogów, choćby dlatego, że tak trudno jest wierzyć w ludzi.

 Bo serce nie jest sługa, nie zna, co to pany,
I nie da się przemocą okuwać w kajdany.

 Nie jestem przyzwyczajony do tego, że mnie kochasz.

 Tylko w pochłaniającej wszystko pustce samotności, w ciemnościach zacierających kontury świata zewnętrznego można odczuć, że się jest sobą aż do granic zwątpienia [...].

 Kiedy człowiek ulega sile własnej pamięci, jego ciało zamienia się w widmo dawnych przeżyć, które straszy samo siebie, powtarzając gesty i zachowania swoich młodszych wcieleń.