Przyjaźń ma cienie i blaski.

 Marzenia zwykle się spełniają, ale nie tak i nie wtedy, kiedy tego pragniemy.

 Czy należy ratować róże, gdy płoną lasy?

 Dziwnie wiedzieć, że niebo mamy to samo, a cała reszta jest zupełnie inna.

 Ja nie płaczę... [...]
Ja mam tylko w środku trochę za dużo deszczu...

 Nawet najnormalniejszy człowiek zaledwie wisi na śliskim sznurze normalności. Obwody normalności wbudowano w ludzkie zwierzę wyjątkowo niedbale.

 Tępak nie zadaje pytań.

 Mieli szczęśliwe chwile, nawet sporo, ale coraz trudnej było mu o nich pamiętać. Została tylko nieustająca harówka i ciągły wysiłek by przetrwać.

 Nigdy nie wie się, co poradzić z tym krzykiem, co odzywa się w nas samych.

 Ludzie są na to stworzeni by się nawzajem męczyć.

 Niekiedy śmiech pomaga przetrwać trudne chwile (...).