A teraz pójdę do domu i tam dostanę zawału.

 Gdy błądzimy po lesie, przychodzi taki moment, że zaczynamy się w nim czuć jak w domu.

 Nienawidziła swej miłości, ale nie potrafiła się od niej uwolnić.

 Wszystko co mam to tylko zbiegi okoliczności.

 Czekałem cierpliwie. Po tylu latach człowiek uczy się czekania. Umie czekać. Czekałem.

 Czy róża pachniała by tak samo wspaniale, gdyby się nazywała ostem lub kapustą?

 Problem z wszechogarniająca miłością polega na tym, co się dzieje kiedy ją utracisz.

 Cholerne pieniądze. Zawsze w końcu człowiekowi ością w gardle staną.

 Zmarszczki od śmiechu są gładkie na krawędziach. Jednak gdy zbyt często wpływają w nie łzy, robią się jak skarpy przy potokach. Mają ostre krawędzie. Od tej soli we łzach.

 Nieważne, jak bardzo życie daje człowiekowi w kość, zawsze jest lepsze niż to drugie.

 Wszystko co robimy kończy i zaczyna się od nas.