Nasza przeszłość nadaje kształt naszej przyszłości.

 Łatwiej jest zburzyć niż zbudować.

 Ludzie żyjący samotnie zżywają się z samotnością.

 Ból jest jak tkanina: im silniejszy, tym cenniejszy.

 A droga wiedzie w przód i w przód
Choć zaczęła się tuż za progiem –
I w dal przede mną mknie na wschód,
A ja wciąż za nią – tak jak mogę…
Skorymi stopy za nią w ślad –
Aż w szerszą się rozpłynie drogę,
Gdzie strumień licznych dróg już wpadł…
A potem dokąd? – rzec nie mogę.

 Z ludźmi jest tak jak z zegarkami! Najważniejsze jest to, co mają w środku.

 Jedną z najstarszych ludzkich potrzeb jest mieć kogoś, kto zastanawia się, gdzie jesteśmy, kiedy nie wracamy wieczorem do domu.

 Młodym łatwo potępiać, bo nie mieli jeszcze czasu splamić się złem.

 Skręcę kark pierwszemu, który mnie dotknie.

 
Samotny człowiek jest jak skrawek materiału, który szuka odpowiadającego mu wzoru.

 - Jest w nim zakochana.
- Nie, nie jest.
- Ależ tak, jest. Tylko jeszcze o tym nie wie.