To, co umiera, nie zawsze pozostaje martwe.

 Gdy wieją wichry zmian, jedni
budują mury, inni budują wiatraki.

 W wojnie nie ma nic bohaterskiego.
Może ona jedynie doprowadzić do absolutnej destrukcji.

 „Moje napady szału ją przerażały. Przestała mi się zwierzać. Ostatniej nocy nie wytrzymałem, chwyciłem ją za ramiona i potrząsałem nią z całej siły. Pobladła,wyglądała, jakby miała się za chwilę pokruszyć. „Dlaczego płaczesz?!” „Nie mogę znieść twojej rozpaczy, twojego szlochu. Nie wytrzymam tego dłużej!”. Byłem wściekły, że zostawia mi tylko swoje ciało, że coraz mniej wiem o jej myślach, że zamyka przede mną duszę. Chciałem wejść w jej głowę. Chciałem, żeby myślała tylko o mnie. „Chodź, dam ci rozkosz” – szeptałem jej do ucha – „Dam ci zapomnienie”. „Dam ci niebo”. Nie broniła się (...)”

 Po prostu zrób to najlepiej, jak potrafisz... reszta przyjdzie sama.

 Nie ma nic tragiczniejszego aniżeli spotkać kogoś wyczerpanego, zagubionego w labiryncie życia...

 Słowa, które zapadają w pamięć, to te, które szepczesz, a nie wykrzykujesz.

 Lubię Cię podglądać, skupienie i speszenie. Spojrzenie... uśmiech.
Na nogach koc, pod głową poduszka, w ręku książka. Ale nawet dowcip Mrożka mimo, że tak miły, nie zabroni tej przyjemności patrzenia.
Przez w(z)gląd na Twoją intymność- papieru i ołówka Czuję dom.

 Musisz pomyśleć o czymś cudownym. A
takie myśli uniosą cię same w powietrzu.

 Żadne wydarzenie nie jest tak złe jak lęk, który je poprzedza.

 Potem uciekasz. Bo jedyną rzeczą gorszą od tego, że jej nie ma, jest to, że ty nadal tu jesteś.