Milczący ludzie mają najgłośniejsze myśli.

 Nigdy nie jest za późno, żeby wrócić do domu. Musisz tylko przestać uciekać.

 Muzyka jest moim osobnym światem.
Światem, w którym jestem sobą.
Pozwala mi odpocząć od problemów i wszystko przemyśleć.

 Żaden bóg nie uratuje człowieka, tylko on sam.

 Od wczoraj znowu śnieg mi zasypuje
wszystkie marzenia, papiery i miasto,
skręcone sznurkiem nerwów.

Następujezima na wszystko.

 Kiedy nie ma się nic oprócz młotka, wszystko wygląda jak gwóźdź.

 Ogień, powstrzymywany we mnie, czasami wydziera się z zamknięcia
i padam ofiarą własnych płomieni,
a gdy jestem pogrążony w płomieniach,
parzę innych.

 Środki uspokajające mają do zaoferowania tylko puste sny.

 Każdy gdzieś jest, prawda?

 Lecz dlaczego człowiek się w ogóle przyznaje? Dlaczego obnaża się słowami? Ponieważ trudno dłużej wytrzymać w ryzach wstydu, nie sposób dalej znosić pancerz zasad, gorset obyczajów, łańcuch obaw i względów.

 Nikt nie jest za stary na marzenia, tak jak marzenia nigdy się nie starzeją.